Do Inspekcji Handlowej zgłaszają się konsumenci, skarżący się na sprzedawców, którzy wykorzystując nieuwagę klientów naliczają większy rachunek, niż powinni. Zazwyczaj chodzi o niewielkie kwoty – kilkadziesiąt groszy, ale zdarza się, że klienci przepłacają nawet kilkanaście złotych. O tym, że klient został oszukany dowiaduje się dopiero po spokojnym porównaniu cen produktów z zapłaconym rachunkiem. Wówczas jednak trudno cokolwiek zrobić. Konsumenci pytają, czy takie postępowanie, nie należy traktować jak przestępstwo oraz jak bronić się przed sprzedawcą – oszustem?

W tym wypadku należy oddzielić dwie sytuacje. Zgodnie z Kodeksem karnym oszustwa dopuszcza się ten, kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Tego typu zachowanie faktycznie zagrożone jest surową karą, tzn. grozi za nie kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.

W przypadkach mniejszej wagi, sprawca może zostać ukarany grzywną, karą ograniczenia wolności albo więzienia do lat 2. Nie każde oszustwo traktowane jest jednak jak przestępstwo. Kodeks wykroczeń przewiduje karę aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny dla osoby, która przy sprzedaży towaru lub świadczeniu usług oszukuje nabywcę co do ilości, wagi, miary, gatunku, rodzaju lub ceny, jeżeli nabywca poniósł lub mógł ponieść szkodę nie przekraczającą 100 zł.

W opisanym wyżej przypadku będziemy mieli zatem do czynienia z wykroczeniem. Wykroczenia tego typu określa się terminem „oszustwa konsumenckie”, gdyż zdarzają się najczęściej właśnie w sklepach, czy zakładach usługowych . Nie oznacza to jednak, że sprawcą takiego wykroczenia może być tylko przedsiębiorca. Popełni je również ktoś, kto okazjonalnie dokonywał sprzedaży towaru lub świadczył usługę. W opisanej wyżej sytuacji rzeczywiście trudno będzie klientowi samemu udowodnić, że został oszukany przez sprzedawcę. Dlatego warto zainteresować takim nieuczciwym sprzedawcą Inspekcję Handlową, która ma uprawnienia pozwalające sprawdzić rzetelność obsługi w sklepie.

Podstawa prawna:

  • art. 286 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553 ze zm.),
  • art. 134 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz.U. 2013 poz. 482),